Tapos kanina nagkukwentuhan pa ang lahat kung anu-anong fun things ang ginawa nila kagabi nung post-exam night-out habang mag-isa ako sa callroom as ICU duty at patakbo-takbo kung saan-saan pag may nagco-code. Ewan ko ba kung bakit pag duty ko lagi na lang ang daming nagco-code sa buong ospital, at ang dami ring referrals. Lagi na lang ako inaasar ng all na wala raw ako kakwenta-kwenta referran, as in usually kasi hinihingi ko lang ang name and location and kung ano ang BP and kung gising ba. Yun lang ang tinatanong ko: Ano pangalan, nasaan, ano BP, gising? Na namimisconstrue as kabaitan which couldn’t be wrong-er. In real life kasi super itim ng budhi ko, pero pag referral na nakakatamad naman kasi talaga magpa-endorse ng pagkahaba-haba at magtanong over the phone ng mga bagay-bagay like kung smoker ba or promiscuous yung patient, eh kahit naman promiscuous sya o hindi e pupuntahan ko rin naman sya, sayang lang ang oras. BP at kung gising lang ang gusto kong malaman dahil gusto ko lang malaman kung may time pa para mag-kape at mag-lur bago pumunta sa pasyente o dapat na ba akong magpaka-aligaga hahahaha. Hindi kabaitan yan, kundi katamaran, isang original concept ni ma’am jean. And ayoko lang talaga in general magsungit o magalit, dahil muka akong tanga pag nagsusungit o nagagalit. Para lang siguro syang allergy, kahit ano pang pathway and cell receptors and interleukins and stuff ay bibigyan ko rin naman sya ng anti-histamine in the end. Parang ganun.

So daldalan ang lahat kanina sa callroom, ang ganda daw nung movie na may owls na kesyo pinanood pa daw nila sa 3D. In my bitter head: E ano ngayon! Tinulugan ko nga sila. Sige magkwentuhan pa kayo how fun fun fun it was. Parang sa Survivor, pag may nanalo ng reward challenge at pupunta sila sa some island para kumain and experience the culture and stuff, di ba pagbalik nila at pinagkwentuhan nila how fun it was, yung mga naiwan ay naiirita at gusto na sila i-vote out sa next tribal council. Ganun.

Categories: Blogs